ما هنوز اندر خم واژه ی فرسوده ایم!
به گزارش مسیرساز اصفهان یک شهرساز و معمار ضمن اشاره به شهرهایی که حتی پس از بمباران جنگ جهانی دوم از احیا و بازسازی آنها قطع امید نشد، نادرستی استفاده از کلیدواژه‌ی «فرسوده» را برای توصیف وضعیت بافت تاریخی اصفهان یادآور می شود.
محمود درویش، به ایسنا می گوید: پس از جنگ جهانی دوم، بیشتر فضاهای شهری کشورهای اروپایی در اثر بمباران یا شعله افکن و لودر و بولدوزر، کاملا تخریب شده بود به صورتی که تصور پاکسازی و ساختن دوباره‌ی شهر ناممکن و غیر اقتصادی به نظر می رسید.
او ادامه می دهد: در چنین شرایطی برخی پیشنهاد می دادند که شهر جدید، بیرون از فضای قدیمی صدمه دیده‌ی شهر ساخته شود، اما علیرغم مشکلات و هزینه های بسیار آن هم در شرایط بعد از جنگ، تصمیم به بازسازی و احیای آنچه از شهر باقی مانده بود گرفتند.
این شهرساز خاطرنشان می کند: با همه‌ی این سختی ها آنها هیچ وقت صفت «فرسوده» و «مخروبه» را به کار نبردند و برای حفظ هویت خود و تاریخشان، تصمیم گرفتند تن به سختی احیا و بازسازی بدهند.
درویش یادآور می شود که این مرمت و بازسازی در شهری مثل ورشو، ۳۰ سال طول کشید، در دیگر کشورها هم به همین ترتیب بود و چون این فضاها زیر نظر متخصصان طراحی و اجرا شد، حالا سند هویت کشورهایشان و جذابترین فضای شهری برای گردشگران است.
او می گوید: متأسفانه پس از گذشت حدود هشتاد سال از این تجربه‌ی مدون و قابل مطالعه و دسترسی، هنوز بحث ما بر سر این است که بافت فرسوده و تاریخی چیست.
این معمار تصریح می کند: با اینکه آثار شاخص معماری اصفهان مثل کاخ ها و پل ها و مساجد هم زیر سایه‌ی غفلت و بی توجهی گرفتار صدمه شده اند و در این شرایط، انتظاری از به سامانی بافت دردشت و مسجد جامع عتیق نمی توان داشت، اما لازم است مدام یادآور شویم که این فضاها، نه بناهایی فرسوده بلکه جواهراتی ذی قیمت هستند که در اثر بی کفایتی، ناآگاهی و یا سودجویی، در خاک روبه ها رها شده اند و خنک آن زرگری که قدر زر می داند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب