گزارش مهر به مناسبت روز ملی شوراها:
شوراهایی كه از انحلال تا طومار استعفاهای پرتكرار را تجربه كردند
به گزارش مسیرساز ادوار مختلف شوراهای شهر تهران با حواشی فراوانی ازجمله انحلال شورای اول و جدال های سیاسی اعضا همراه بود، تجربه هایی که باید برای شوراهای بعدی درس باشند.
خبرگزاری مهر؛ گروه جامعه: اواخر دهه هفتاد بود که کشمکش های سیاسی در سطح مدیریت شهری پایتخت، تقریباً تمام کشور را درگیر کرد و نهایتاً اولین شورای شهر پایتخت را به انحلال کشاند. انحلالی که ریشه آن اختلافات سیاسی و جناحی بود اما این تعارضات به حدی بالا گرفت که از سطح مشکلات بین اعضای شورای شهر و مدیریت شهری فراتر رفت و کار را به سران سه قوه کشاند.
در نهایت هم هیأت حل اختلاف مرکزی کشور متشکل از نمایندگان سه قوه، رأی انحلال نخستین شو رأی پایتخت را برای آخر دادن به کشمکش های سیاسی صادر کرد.
اولین دوره از شورای شهر تهران حوالی سال ۱۳۷۸ کار خویش را با ۱۵ عضو تماماً اصلاح طلب شروع کرد. اعضایی که متشکل از دو طیف کارگزاران و مشارکت بودند و چالش های این دو طیف برای انتخاب شهردار تهران، فضای شورا را از محلی برای رسیدگی به مشکلات شهری به میدان قدرت نمایی کارگزارانی ها و مشارکتی ها تبدیل کرد.
به طوری که اولویت اصلی اعضای این شورا به جای توجه به مسائل شهری، حل مشکلات شهروندان و ارتقا سطح خدمات اجتماعی تنها به سهم خواهی های سیاسی خلاصه شده بود. در نهایت هم جنگ و جدال ها برای انتخاب شهردار تهران، ماجرا را به وزارت کشور و سپس سران سه قوه رساند و منجر به تعطیلی شورای شهر شد.
حال احوالات این روزهای شورای شهر پنجم پایتخت هم به تراژدی تلخ شورای اول بی شباهت نیست. شورایی که سال ۹۶ و با لیستی تماماً اصلاح طلب روی کار آمد و تا امروز که تقریباً بیش تر از چندین ماه از عمر آن باقی نمانده، حواشی کوچک و بزرگ فراوانی را به دنبال داشته است.
حاشیه هایی که به قول برخی کارشناسان، سرنوشت شورای پنجم را هم بارها تا مرز سرنوشت مشابه شورای اول برد اما در لحظات آخر ختم به خیر شد.
کشمش های سیاسی در شورای پنجم هم تکرار شد و این امر در ماجرای انتخاب شهردار تهران بیشتر از هر زمان دیگری خویش را نشان داد. به صورتی که در فاصله بین شهریور ۹۶ تا آبان ۹۷، ۵ نفر بر منصب شهردار تهران تکیه زدند و در نهایت از آبان ۹۷ تابحال پیروز حناچی موفق به حفظ جایگاه خود بعنوان شهردار تهران شد.
اما این تنها حواشی شورای پنجم نیست و بازار جدال های سیاسی و غیر سیاسی در محل شورای شهر حتی در این روزهای پایانی هم گرم است.
یکی از مهم ترین اختلافات دیرینه شورای پنجم را میتوان مبحث استعفای اعضای آن دانست.
این دوره از شورای شهر پایتخت طی ۴ سال قبل بارها ساعد استعفای اعضای مختلف خود بوده که هر کدام به دلایلی قصد کناره گیری از ادامه حضور در این مجمع را داشته اند. هرچند که به عقیده برخی کارشناسان، شاید بخشی از این استعفاها بیشتر جنبه نمایشی داشته چون که تابحال هیچکدام به نتیجه نرسیده و همچنان صندلی تمام اعضا پر است.
دی ماه سال ۹۸ بود که بهاره آروین و ناهید خدا کرمی دو عضو شورای شهر فعلی، در فضای مجازی از استعفای خود برای ادامه حضور در شورای شهر خبر دادند البته خبری که در حد حرف باقی ماند و به جایی نرسید.
پس از آن هم آذر ۹۹، حجت نظری عضو دیگر این شورا با ارسال استعفانامه خود به ریاست شورای شهر، از قصد خود برای آخر دادن به حضورش در شورای شهر اطلاع داد.
خبری که نگرانی اعضای شورا را برانگیخت و آنها را نگران ورود مهدی چمران عضو علی البدل شورای شهر کرد. البته این استعفانامه هم تنها به فهرست دیگر استعفاها و حواشی گذشته این دوره افزوده شد و نظری همچنان بر جایگاه خود باقی است.
در همین خصوص مهدی چمران در گفتگو با خبرنگار مهر، در پاسخ به این سؤال که در صورت کناره گیری نظری از شورای شهر، آیا به شورا خواهد آمد یا خیر، اظهار داشته بود: در مبحث استعفای آقای نظری هیچ امر قطعی وجود ندارد. هنوز استعفای ایشان در هیئت رئیسه ثبت رسمی نشده و معلوم نیست که این استعفا در صحن رأی بیاورد و پذیرفته شود یا خیر.
چمران اضافه کرد: وقتی چیزی هنوز اتفاق نیفتاده و وجود ندارد، به آن فکر نمی کنم و درباره آن هم نظری نمی دهم.
اما این آخر ماجرا نیست و فروردین ماه سالجاری هم حسن خلیل آبادی رئیس کمیته میراث فرهنگی شورای شهر از حضور در این شورا استعفا داد. استعفایی که برای اعضا تعجب برانگیز بود و آنها را نگران به هم خوردن فهرست یکدست و اصلاح طلب خود کرد.
در همان زمان هم ناهید خداکرمی رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران در گفتگو با خبرنگار مهر، در مورد خبر استعفای حسن خلیل آبادی عضو شورای شهر پایتخت اظهار داشت: بر مبنای اخبار انتشار یافته گویا روز گذشته آقای خلیل آبادی از عضویت در شورای شهر استعفا داده و نامه استعفای خویش را به هیئت رئیسه شورای شهر تقدیم کرده اند.
وی در پاسخ به این سؤال که علت استعفای خلیل آبادی چیست، اظهار داشت: گاهی استعفای یک عضو شورا برای شنیده شدن صدای وی است. در واقع در بعضی موارد آن عضو انتظاراتی داشته اما آن انتظارات محقق نشده در نتیجه برای پررنگ کردن توقعات و مسائل مدنظر خود، مبادرت به استعفا می کند.
خداکرمی خاطرنشان کرد: در بعضی موارد هم وقتی اعضا مشاهده می کنند که اهداف مد نظر شورا آنطور که باید پیش نمی رود و شورا در راه اصلی خود قرار ندارد، مبادرت به استعفا می کنند.
به طورکلی حاشیه های فراوان شورای پنجم چندان به دوران پرتلاطم شورای اول بی شباهت نیست اما عدم انحلال این شورا با این شرایط را هم میتوان به پای خوش اقبالی اعضای آن دانست.
حال با عنایت به واپسین روزها و ماه های باقی مانده تا روی کار آمدن شورای شهر ششم، لازم است تا اعضای دور بعدی شورا با عبرت گرفتن از سرنوشت این دو دوره مذکور، از کشمکش ها و سهم خواهی های سیاسی دوری کنند و با حضور در صحن شورای شهر، هدف اصلی خویش را حل مشکلات شهری و شهروندان قرار دهند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب